قیر، سنگینترین برش نفت خام و یکی از پیچیدهترین اجزای آن، به رنگ
تیره، به اشکال جامد، نیمه جامد یا ویسکوز و با منشاء طبیعی یا تولیدی میباشد.
عمدة اجزای سازندة قیر از ترکیبات هیدورکربوری با وزن مولکولی بالا تشکیل شده که
شامل مواد روغنی، رزین و آسفالتینها میباشد. این ماده از نظر شیمیایی دارای
ترکیبی بسیار پیچیده است و دارای خواص فیزیکی از جمله چسبندگی و ضد رطوبتی بوده و
در دی‌سولفید کربن حل میشود.
در برخی از کشورها، واژة آسفالت(Asphalt) معادل با واژه قیر (Bitumen) به کار برده میشود، اما در ایران، آسفالت بیشتر به معنی مخلوطی از
قیر و ماسه که در راهسازی کاربرد دارد، مورد استفاده قرار میگیرد.
قیرهای راهسازی را معمولاً بر اساس درجة نفوذ یا نفوذپذیری (Penetration) دستهبندی مینمایند. درجة نفوذ یک مادة قیری، بیانگر قوام و استحکام آن میباشد که به صورت تعداد واحد نفوذ (یک دهم میلیمتر) یک سوزن استاندارد قائم در یک نمونة قیر و در شرایط معینی از زمان و وزن روی سوزن و دما تعریف میگردد. معمولاً درجة نفوذپذیری قیرها را 25 درجة سانتیگراد با وزنة 100 گرمی و در مدت 5 ثانیه اندازهگیری مینمایند. قیرهای راهسازی که در ایران ساخته میشود، "60 به 70" و "85 به 100" میباشد که این اعداد بیانگر محدودة درجة نفوذ قیرها میباشد
